Fride Bonda
Ooit ben ik begonnen als predikant in een klein dorp in de Achterhoek. Daarna ben ik bijna twintig jaar werkzaam geweest bij de remonstranten
en later ook de doopsgezinden in Zwolle. In die tijd heb ik de ruimte van wereldwijde inspiratiebronnen ontdekt.
In de kern zijn alle wijsheidstradities terug te voeren op eenzelfde kern: behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden.
En ja, dat is een levenslange oefening.
Ik denk dat ik een snaar heb voor religieuze taal. Soms hoef ik maar een zinnetje te lezen uit een oud verhaal, die een soort trilling geeft waardoor er een wereld voor mij opengaat. Ik vind het erg leuk om oude religieuze teksten tot leven te wekken. Net zoals ik het zelf nodig heb dat een kunstwerk voor mij geopend wordt, zo open ik graag religieuze teksten voormensen die er meer van willen weten.
Zo’n vijf jaar geleden heb ik een opleiding afgerond bij het Land van Rouw in Nijmegen: omgaan met verlies. Het heeft me inzichten gegeven hoe een mens met tegenslag en verdriet omgaat, verweven is met het leven van onze (voor)ouders. Een gedicht van R.M Rilke verwoordt het goed:
Und da weiß ich, dass nichts vergeht,
keine Geste und kein Gebet
(dazu sind die Dinge zu schwer) –
meine ganze Kindheit steht
immer um mich her.
Niemals bin ich allein.
Viele, die vor mir lebten
und fort von mir strebten,
webten,
webten
an meinem Sein.